بدون شک وقتی انسان در عرصه اخلاقی و عرفانی رشد می کند که از سلامت روح و نفس برخوردار باشد یا به عبارتی زمین نفس انسان زمانی نتیجه و محصول می دهد که زمین آمادگی کشت را داشته باشد، وقتی نفس صیقل یافت و پاک شد آن وقت هست که انسان از پند و نصیحت و اوامر شرعیه(آیات خداوند و روایات اهل بیت) تاثیر برمی دارد و رو به سوی هدایت می رود. امام علی[درود خداوند بر ایشان]در این باره میفرمایند:[مَن لَم یُعِنْهُ اللّه على نَفسِهِ لَم یَنتَفِعْ بِمَوعِظَةِ واعِظٍ؛کسى که خدا او را بر نفسش کمک نکند، از پند هیچ پندگویى سود نبرد.]«عیون الحکم و المواعظ(لیثی) ص 427» از کلام حضرت به روشنی می توان دریافت که قبول و پذیرش پند و نصیحت منوط شده به کنترل نفس و توانایی در هدایت نفس در دوری از گناهان.